ของเธอ ภาพวิดีโอจากปี 1974 ที่เธอเลี้ยงแมวและพูดคุยถึงประวัติศาสตร์บ้านเกิดของเธอ ทำให้เธอกลายเป็นไฮไลท์ของการสำรวจศิลปินสตรีชาวละตินอเมริกาในช่วงยุค 70 ที่เดินทางครั้งล่าสุด และดาวของเธอจะพุ่งสูงขึ้นด้วยการสำรวจนี้ที่สถาบันสองแห่งในประเทศที่เธอเรียกว่าบ้านมาช้านานเท่านั้นบทสัมภาษณ์อย่างใกล้ชิดกับ Robert Frank: ‘เขาเป็นอย่างที่คุณคาดหวังจากคำอธิบายของ Jack
Kerouac’มาร์ติน เกย์ฟอร์ดโดย มาร์ติน เกย์ฟอร์ด
ไอคอนบวก12 กันยายน 2562 11:05 นRobert Frank, ‘Trolley – New Orleans,’ 1955Robert Frank , Trolley – นิวออร์ลีนส์ , 1955©โรเบิร์ต แฟรงค์/Courtesy PACE/MACGILLเป็นการยากที่จะจินตนาการถึงประวัติศาสตร์การถ่ายภาพที่ไม่มีโรเบิร์ต แฟรงก์ ซึ่งเสียชีวิตเมื่อต้นสัปดาห์ ด้วยวัย 94 ปี สมุดภาพ The Americans ของเขาได้รับการพิจารณาอย่างกว้างขวางว่าเป็นเอกสารภาพถ่ายที่สำคัญ
ที่สุดเล่มหนึ่งเกี่ยวกับอารมณ์ในช่วงหลังสงครามของอเมริกา
และหลายคนได้แสดงความเคารพต่อมัน— รวมถึงนักวิจารณ์มาร์ติน เกย์ฟอร์ดซึ่งในหนังสือเล่มใหม่ของเขา The Pursuit of Art: Travels, Encounters and Revelations ซึ่งจะออกโดย Thames & Hudson ในวันที่ 8 ตุลาคม เล่าถึงการสนทนาเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้กับแฟรงก์ในปี 2548 ในเมืองซูริค เมืองที่ ศิลปินเกิด หลายคนสันนิษฐานว่าต้องมีความมั่นใจในระดับหนึ่งจึงจะสร้างภาพที่ลบไม่ออกได้เหมือนกับ
ภาพใน The Americansแต่ไม่เป็นเช่นนั้น แฟรงก์
บอกกับเกย์ฟอร์ด “ฉันมักจะสงสัยเกี่ยวกับการถ่ายภาพเสมอ เพราะมันถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องจักร จากนั้นจึงทำซ้ำโดยเครื่องจักร” ศิลปินกล่าว ข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือของเกย์ฟอร์ดดังต่อไปนี้ —บรรณาธิการของ ARTnewsR obert Frank แนะนำให้ฉันไปพบเขาที่แผงขายไส้กรอกร้อนๆ ตรงข้ามสถานีรถรางที่ใหญ่ที่สุดในซูริค ซึ่งเป็นสถานีสุดสาย ดูเหมือนจะค่อนข้างเหมาะสม เนื่องจากอัลเบิร์ต
ไอน์สไตน์ดูเหมือนจะเข้าใจทฤษฎีสัมพัทธภาพ
ของเขาเป็นครั้งแรกในขณะที่เดินทางด้วยรถรางของสวิส และคุณอาจพูดได้ว่าแฟรงก์เป็นคนที่นำทฤษฎีสัมพัทธภาพมาสู่การถ่ายภาพ ขณะที่เพื่อนของเขา กวี Allen Ginsberg สังเกตเห็น เขาคิดค้นวิธีใหม่ในการมองเห็นเหมือนกัน มีบางอย่างที่ไม่เป็นทางการอย่างน่าตกใจเกี่ยวกับข้อตกลงนี้ ฉันไม่เคยไปซูริกมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีความรู้เกี่ยวกับเส้นทางขนส่งสาธารณะหรือแผงขายอาหารว่างที่อาจตั้งอยู่ใกล้ๆ ดังนั้น
จึงไม่มีความมั่นใจมากนักว่าในฤดูใบไม้ร่วงปี 2548
ฉันขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรก นั่งรถไฟเข้าเมือง และขึ้นรถรางอย่างไรก็ตาม ใกล้กับปลายทาง มีแผงขายฮอทด็อกเล็กๆ ฉันยืนอยู่ข้างๆมันอย่างไม่แน่ใจ จากนั้น เมื่อถึงเวลานัดหมาย ชายสูงอายุคนหนึ่งก็เดินไปตามทาง: โรเบิร์ต แฟรงค์มาถึงด้วยส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความเป็นกันเองและความแม่นยำ เขาเป็นอย่างที่คุณคาดหวังจากคำอธิบายของ Jack Kerouac ที่ฉันได้อ่านเมื่อหนึ่งหรือสองชั่วโมงก่อนหน้านี้
